प्राणप्रिय नानु(निता)
हिर्दयभरीको न्यानो माया,

जिन्दगीको यो अनौठो कुरुक्षेत्रमा थाहाछैन कसरी म आफुलाई होमिरहेको छु अनी मलाई यो पनि थाहाछैन मेरा मनका उच्छबासहरु कसरी पोखिने छन् यी जिन्दगिका अपत्यारिला घुम्तिहरुमा। तिम्रा नयनहरुले कसरी मलाई टिका टिप्पणी गर्लान, निकट भबिश्यमा मेरो जिन्दगी माथि खग्रास सुर्यग्रहण लाग्ला वा पुर्णिमाको सुकिलो जुनको आगमन होला। मेरो जिन्दगीको यो अनौठो परिक्षणले एउटा अमिट स्तम्भ खडा गर्ला वा सबै अनुभबहरु खरानी बनाउला तर यो भने सत्य हो तिमिसग बिताएका प्रत्येक पलहरु कलजयी हुनेछन अनी तिमीले पोखेका मायाका उपहारहरु अजर अमर रहनेछन।
पत्र लेख्नु पर्ने बिशेष कारणहरु त केही पनि थिएन तर पनि बेखबरहरु पनि खबर बनेर मस्तिष्कमा छरपष्ट बनेर उम्रेका छालहरुलाई किनारा लगाउन, मन ब्याकुल बनेर निस्सासिदै आएकोले आफ्नै मुटु निचोरेर नयनको आँशुहरुले हिर्दयको टुक्रामा तिमीप्रती समर्पित भएर यी मनका उकुश मुकुस लाई एकैचोटी तिमी सामु पुर्याउन यी शब्दहारहरु बुन्दै छु।
चाहाना थियो तिमिसगै खोक्रो समाजको निक्रिश्ट आबरणमा परिबर्तनको बिगुल फुक्ने, समाजमा बिद्यमान अन्धाधुन्ध र अबैज्ञानिक परम्परालाई खुलेआम चुनौती दिदै नयाँ अत्यन्तै स्वर्णीम संसार निर्माणको मुला कार्यदिशामा तिमिसगै दौडने तर कुरा धेरै गर्ने कायर बन्दै छौ तिमी ।
बिश्वासभित्र अबिश्वासको बादल मडारिदै छ, आस्थासग अहंकारले पौठेजोरी खेल्दै छ, मनभित्र अनेकौ शंका उपशंका जन्मदै छ, अनेकौ प्रश्नहरुले मन चुलिदै छ, खोज्दछु सहि बाटो समातेर गन्तब्यसम्म पुग्न तर किन किन जब जिन्दगिका केही क्षणहरु स्मरणमा आउछ मेरो मस्तिष्कमा बादलले ढकमक्क ढाक्छ अनी आँखा धमिलिएर आउछ म शुन्यताभित्र हराउछु थहछैन किन? कहील्यै भनेको छैन मैले र भन्ने पनि छैन सधैभरी म जित्ने छु तर पनि म सधैं हारपछीको जित पाउछु र रमाउछु किनकी मेरा प्रत्येक हारहरुमा मेरो आफ्नै सम्झेको मनले जितिरहेको हुन्छ। हो म पनि चाहान्छु तिमीलाई जिन्दगी भरि जितको कोसेली उपहार दिन तर के गर्ने सोचे जस्तो अनी सम्झेजस्तो नहुने रैछ जीवनका कुनै पनि क्षणहरु । यहाँ त जस्तोसुकै परिस्थितीको पनि सामना गर्नु पर्ने रहेछ यही सामना गर्ने क्रममा यहाँ धेरैका सपनाहरु क्षणमै मरेका छन् कतिका बिश्वास पलभरमै ढलेका छन् अनी मन बुझाउने बाहनामा भन्छु आफैसित म पनि त्यहि पिडितहरुको मलामा एउटा फुल भएर गासिन किन सक्दिन?
समयको प्रबाहले हुकार ल्याएको हो मेरो जिन्दगिमा  जो बिगतमा थिए ती भित्र धेरै परिवर्तन भयो म पनि त्यसको प्रबाहाबाट टाढा रहन सकिन, मेरो आफ्नो गन्तब्यमा समयले ठीक बिपरित पाराले भूमिका निर्बाहा गर्‍यो भन्छु म भित्र केही असहजता थियो तर पनि म सामान्य नै थिए अर्कोतर्फ तिमी भने अत्यन्तै बिचलित किनकी तिमी प्राप्तीलाई मात्र प्रेमको गन्तब्य ठान्थ्यौ भने म समर्पणलाई पनि। तिमिमा धेरै स्वार्थ थियो जसरी पनि मलाई आफ्नो बनाउने त्यसैले तिमी भएभित थियौ।
समय भन्दा अगाडी वा पछाडि कोही पनि हिंड्न नसक्ने रहेछ यही समयको सिमांकनलाई ख्यालमा राखेर मैले आफ्नो यात्रा तय गरेको थिए तिमीलाई केही क्षण निरासतामा सजाएर तर म पनि सम्मान गर्थे मेरो प्रेमको मेरा पनि आशाहरु जिवित नै थिए मुर्त रुपमा हाम्रो सम्बन्ध निर्माण गर्ने तर त्यो पल म सग तिमीलाई दिने आश्वासनका अबिश्वासी शब्द भन्दा केही थिएन र मेरा ती अबिश्वासी आश्वासन मार्फत म तिम्रो भबिश्य बिगार्न सक्दैनथे अनी त्यो क्षण मैले मुटुमाथी किला रोपेर तिमिसामु फिल्मी शैलीको अभिनय गर्नु बाहेक कुनै बिकल्प देखिन, त्यो रात म निकै रोएको थिए म सग एउटा वाक्य मात्र बाँकी थियो त्यो रात मलाई माफ गर मेरी मायालु।
आज मेरो अगाडी उही बगैचा छ तर हिजोको फुल त्यहा फुलेको छैन, तिमी र म सग समय एउटै छ तर त्यसले आज हामी बीच फरक असर पारेको छ, हिजो मलाई चोट लाग्दा तिमीलाई पनि पिंडा हुन्थ्यो आज म एक्लै दुख्छु। हिजो म रुदा आँशु पुछ्ने तिम्रा कोमल हातहरु हुन्थे, दु:ख भुलाउने आदर्शका गाथाहरु सगै हुन्थे तर आज म नितान्त एक्लो छु अनी यो उराठिलो जिवनसगै चाहेर वा नचाहेर पनि लुकामारी खेल्दै छु। हिजो हामीसगै मिलनको युगन्तकारी गजल गाउथ्यौ आज म ती अतितको मिठो स्मरणहरुलाई साक्षी बनाउदै यादहरुमा बरबराउने गर्छु।
मरेको सर्पलाई लाठी लगाइरहनु पर्दैन तर किन तिमी मलाई अझै यातनामा बाँच्न बिबस बनाउदै छौ? जीवन देखाईमा होईन भोगाइमा हुदो रहेछ, अनुभबले मानिसलाई बाँच्न सिकाउदो रहेछ,यस्तै हजार सोचाइहरुको तरङग भित्र मेरो रात अनिदै बित्दै छ तिमी भने अझै घुर्की लगाउछौ, बार्गेनिङ गर्न खोज्छौ अनेक शर्तहरु राखेर मलाई दु:खी तुल्याइरहन्छौ तर आज म तिमीलाई एउटा कुरा प्रष्ट भन्छु- तिमीले यो बुझ निता! कुनै पनि हालतमा म तिम्रा शर्तहरुमा हस्ताक्षर गर्ने छैन किनकी म तिमीलाई आज पनि हिजो भन्दा धेरै प्रेम गर्छु। आज पनि म भित्र तिमी प्रति उही अटल आत्माबिश्वास छ, तिम्रा आखाका भाकाहरु आफ्नै ठान्ने मन अनी तिम्रा मुस्कानहरु आफ्नै टान्ने तनहरु अह कति बदलिएको छैन। तिम्रो सहनशिलता, इमान्दारिता प्रति उही साम्मनको भण्डार छ मात्र यति फरक भईदियो यतिबेला तिमी भित्र म प्रति अबिश्वासको बादल मडारिएको छ।
दुनियाँको कुरा गरेर अमुल्य जिन्दगी सग खेल्न नखोज, यो दुनियाँ सार्है मतलबी छ , स्वार्थी छ तिमी बल्छौ ताप्छ, तिमी निभ्छौ खरानी बन्छौ तिमिसग कोही हुदैन। केही बिग्रेको छैन तिमी हीरा हौ, तिमी असल छौ, सुन्दर छौ साँच्चै तिमी अदभुत र अकल्पनिय छौ त्यसैले तिमीले जिन्दगिका यी भङगलाहरुको सामना गर्न डराउन हुन्न भन्छु म, अन्तीम  संघारमा पुगेको लडाइको उत्तरार्धमा आएर समर्पण गर्न हुन्न भन्छु म। तिमी कायर हौ भने अर्कै कुरा तर यदि तिमिसग मुटु छ, प्रेम र जिवनको अर्थ बुझ्ने मस्तिष्क छ भने आउ आजदेखी एउटै मालामा सुत्रबद्ध भएर एउटै लक्ष्य प्राप्तीको दिशामा  पहिलो पाइला अघि बढाऔ।
आज म तिमीलाई केही भन्दिन, मैले धेरै चोटहरु तिमीलाई दिएको छु, तिमिबाट धेरै सिकेको छु, धेरै कुरा मागेको छु र पनि म अझै रित्तो छु त्यसैले अझै धेरै कुरा मागौला नरिसाइ तिम्रो मनले दिने जुनसुकै कुरा म उपहारको रुपमा सजाउने छु, तिम्रो राम्रो होस् म संसार जित्ने छु।


                                                                                                                                उही नितेश



Comments

Popular posts from this blog

गजल

गजल : निल्नु न ओकल्नुको...