फेब्रुवरी १४,२०११ मुटुको धड्कन समिर! हुन त तपाइले मेरो पत्र प्रति कुनै टिप्पणी नगर्न आग्रह गर्नु भएको थियो तर पनि पत्र पढिसकेपछी यो चन्चल मनलाइ थुन्न सकिन अनी तपाईंको आग्रह बिपरती यो पत्र लेख्दै छु सक्नु हुन्छ भने मलाइ माफ गरिदिनु हवस! धेरै धेरै आभारी छु तपाई प्रति यसलाई पढ्ने अबसर दिनु भएकोमा। आफैले आफैलाई धिक्करे एकपटक भाब बिहोर भए अनी तपाईंको शुन्यता र निरसतालाई पटक्कै देख्न नचाहने म भित्र भित्रै जल्न पुगे किनभने यो सब म बाट नै भएको हो मैले गर्दा नै तर समिर जिन्दगीको अनेक आरोह अबरोहमा हण्डर अनी ठक्कर खानु हामीले पर्छ किनभने जीवन हामिसग तर जिवनको रिमोट कन्ट्रोल अरु कसैसग छ। हामी चाहाना त गर्छौ हामीले चाहेको जिन्दगीको तर अरुको मर्जि हाम्रो इच्छाको खिलाफ अनी शुरु हुन्छ इच्छा बिपरितको गन्तब्यहिन यात्रा नचाहेर पनि हामी दौडनु पर्छ यही यात्रामा खै कुन मोडमा के हुन्छ कसलाई के थाहा? त्यसकारण मैले आफ्नो जीवनलाई कहिल्यै पनि आफ्नो सम्झेकी छैन सधैंभरी अरुबाट सिन्चित मेरो जीवनपनी अरुलाई नै सुम्पे