गजल


गन्तब्यमा पुग्नै नपाई बीचबाटामै गल्यो जीवन
उकालिमा चढ्न लाग्दा फेदी तिरै ढल्यो जीवन

धोका दीइ निष्ठुरिले अर्कैको साथ रोजेपछी
आँधी हुरी बतासको बेग जस्तै चल्यो जीवन

करौतिका धारहरुले मुटु रेट्नु रेटेपछी
बारुदको भट्टी जस्तै आगो लागि बल्यो जीवन

दोबटोमा मलाई कुराइ गयौ बाटो बदलेर
बेमानीको बिश्वासघात पिडाबिच जल्यो जीवन

बर्तमान डामाडोल भो भबिश्य झन अनिश्चित
सबै सपना टुटे फुटे काँडाबिच फल्यो जीवन






Comments

Popular posts from this blog

गजल

गजल : निल्नु न ओकल्नुको...