गजल

सुमन बँगाले + प्रबिण थापा




साँझपख एकान्तमा याद बनी आउछौ सधै
मुहार बदली प्यार बनेर सताउछौ सधैं

भाचेर डाली फूल चुडेर चुल्ठो सजाउनेले
बासुरीको मधुरीमा सुर बनी गाउछौ सधै

कहीले माया साचो त कहीले झुटो तिमीलाई
बिझ्योकी मुटु भनी सियोले घाउ लाउछौ सधै

रातभरी हुरी चल्दा ठेगान नहुदा बासको
एकमुठी स्वास लिन निदरीमा धाउछौ सधै

छलकपट पापी मनको दैबले नै जानोस
पिडा दु:ख र दर्दमा मात्र किन छाउछौ सधै

Comments

Popular posts from this blog

गजल

गजल : निल्नु न ओकल्नुको...