बिगतको डायरिबाट

आत्मिय निशा

अबिरल अबिराम माया
अटुट असिम सम्झना

बादल बर्षा बीचको साउने झरी जस्तै निष्ठुरी र निर्दयी मनको रुखो कोसेली, मुटु दुखाइदिने घाऊ, पिडाको खानी, निरही मानिसले के नै दिन सक्छ र अरुलाई उही दु:ख, उही पिडा, उही बेदना अनी उही चित्कार त हो। चाहाना थिएन जलेको मन झन जलाउने तर पनि सकिन जब आखाभरी कसैको निरासता उर्लियो, बाटाभरी कसैको छाया अगाडी पछाडि लागिरह्यो,सम्झनाको मानसपटलमा यादको झङकारहरुले झकझकाइ रह्यो। भाबबिहोर हुँदै ब्यथा बल्झिए पछि तड्पिदै जान्छु मनको बाध छताछुल्ल भएर फुट्छ यही निर्दोषी शब्दहरु त छन् कोर्छु एउटा पत्र जतन गरेर पढ्नु।
सम्बोधको कुन शब्दले बाधु,उही बिश्वास र अन्धबिश्वासको दिवाल भित्र रन्थनिएर जीवनको नयाँ मोडमा आएको अर्को एउटा सुनौलो अबसरलाई चाहेर वा नचाहेर भनु एकपटक गन्तब्यबिहिन दिशातिर निर्देषित गर्न लाग्दै छु। फेरि नसम्झ की बिगतमा मैले तिमिमाथी गर्ने व्यबहार र हाम्रो चोखो नाता कदापी भुलेको होईन र यो पनि नसम्झ की कोहि कसैको लागि सती जना पनि सक्दैन किनकी यहाँको चलन नै यस्तै बनेको छ जुन तिमिले देखाइसक्यौ।
भनिन्छ नी जीवनमा कसैले कसैलाई पनि चिन्दैन भनेर आज मलाइ यही यथार्थ बोध भएको छ जुन बेला तिमी मेरो सामिप्यताबाट दुर हुन अनेकौ प्रयास गर्दै थियौ। हुनत म सग टाढिने बाहानामा धेरै नै अभ्यास गर्यौ होला र मेरो नजरमा कुनै एउटा प्रफेक्ट कलाकार ले झै एक्सन र कट को ठीक समय तालिकामा उधेश्य प्राप्तिमा सफलताको सिढी चढेको महशुस पनि गर्यौ। यति भनेर मैले तिम्रो सामु गुनासो राखेको होईन न त कुनै दुखेसो नै पालेको छु तर यति कुरा भने अबश्य हो तिमी मेरो स्म्रितिसग जिवनको अन्तिम क्षणसम्म लुकामारी खेलिरहने छौ।
जिन्दगीको हरेक क्षण फरक किसीमले जिउन सक्नु पर्छ तर कर्तब्य र आफ्नो धरातलाई नबिर्सिएर। दुनियाँले के भन्छ? के भन्यो? के भन्नेछ? आदि प्रश्नहरुमा अल्झिएर बस्ने हो भने त केही गर्न सकिदैंन तर यसो भनेर केही कुरा सुन्न हुदैन भनेको होईन राम्रा कुरा सुन्न सक्नु पर्छ र त्यसलाई अगाल्ने प्रयास गर्नुपर्छ तर नराम्रो कुरा जहाँ सुनिन्छ त्यहि छोड्नु पर्छ तब मात्र आफ्नो उधेश्य प्राप्तीमा बिचलित भइदैन।
बनाउन जति गार्हो छ एउटा सम्बन्ध भत्काउन त्यो भन्दा हजारौं गुणा सजिलो हुदो रहेछ, बिश्वासको बाहानामा जीवनमा आइपरेका कयौ सुखद र दुखद क्षणहरुलाई एक अर्काको पोल्टामा पोखियो होला अनी भावनाको अन्तरंगमा आकाशीय क्षितिज हेर्दै दु:खमा दुई थोपा आँशु र सुखमा एक खित्का हासो पनि हासियो होला तर ती सबै देखावटी थिए, क्षणिकताको सामिप्यता थियो अनी बिश्वास भित्रको अन्धबिश्वास थियो भन्ने भ्रम आज मलाई परेको छ। हो शदियौ देखि बर्तमान सम्म नारी हिर्दय माथि हाम्रो समाजले कहीले पो न्याय गरेको छ र? आज दुनियाँको कुराले त्यहि अन्यायको पर्खाल्मा एउटा इट्टा थप्ने काम गरेको छ होईन र? फेरि सामाजिक ढवाङीहरुले कहीले पो अरुको कुरा काट्ने गरेको छैन र? यहाँ देखि त्यहा सम्मको कुरा तीललाई पहाड बनाउने सम्म। चाहे सीताको अस्मिता होस् वा राधाको चरित्र प्रति नै त्यसैले तिमी बिचलित बन्नु हुन्न अन्तत जित सत्यको हुन्छ, जित तिम्रै हुन्छ।
बिगतलाई समिक्षात्मक हिसाबमा पछाडि फर्केर हेर्ने हो भने र मुल्याङ्कनको सिमारेखा प्रस्तुत गर्ने हो भने के मेरो प्रगती र खुसिमा तिमी हास्नु अनी तिम्रो प्रसंशा र महत्वकांक्षामा मैले साथ दिनु नै दुनियाँको परिभाषामा अनुचित सम्बन्ध भएको ठहर तिमिले पनि मान्छौ भने मेरो तिमीलाई भन्नु केही छैन बहकिउ तिमी पनि त्यहि दुनियाँको बहाबसगै एकदिन त्यहि बतासले तिमीलाई न अगाडी बढ्न दिने छ न पछाडि फर्केर हेर्न नै।
हो म पनि मान्छु साथी भनेको त्यो हो जससग कुनै पनि कुरा नलुकाइ गर्न सकिन्छ तर त्यस्ता साथी जो बिषय वा प्रसंगलाई व्याख्या,अपब्यख्या गर्दै बिषयबस्तुलाई अर्कै ढंगले प्रस्तुत गरि अर्काको सम्बन्ध माथि गिद्धे द्रिश्टी लागाउछ तिनीहरुको कुराको प्रबाहा तिमिले गर्नु हुदैनथ्यो तर आज त्यसो भएन तिमी उनिहरुसगै आफैलाई पनि बिर्सिएर पागलसरी दौडदै छौ।
साथीसगी सग ख्याल ठट्टामा अनेकौ कुराहरु प्रसंगबस तथा बाध्यात्मक परिस्थिती बीच चल्छ अनी कहिलेकाही त बढी नै गफगाफ पनि हुन्छ त्यो म मात्र होईन तिमी वा जो कोहिले पनि गर्ने गर्छ यदि ती गरिएका कुरालाई बुझ्ने र व्याख्या गर्नेले अनर्थ लगाउन वा थपघट गरि बढाइचढाइ गर्न सक्छ तर यस्तै कुरामा तिमी रुमलिन्छौ भने पनि मेरो भन्नु केही छैन सुन्दै जाउ अझै यस्ता कुरा एकदिन तिमी आफै अरुलाई सुनाउन सक्ने बन्ने छौ।
सम्भाबित दुर्घटनाको आकलन त मैले पहिल्यै नै गरेको थिए यस्तो एकदिन अबश्य आउछ अनी मलाइ लाग्थ्यो ती दिन त्यती धेरै कठिन हुने छैन, म सहजरुपमा त्यस्ता समस्याको समाधान गर्ने छु र म मेरो कर्तब्यमा कहिल्यै बिचलित बन्ने छैन तर म किन किन आज आफैभित्र कमजोर भएको अनुभुती गरिरहेको छु किनकी लडाइको यो संघारमा साथ दिने मेरो आफ्नो सगिनी बिचलित मात्र भएको छैन बिरोधिका कुरामा मेरो भन्दा बढी बिश्वास गर्न थालेको छ। मलाई बिश्वास छ अन्त्यमा षडयन्त्रका सब तानाबानाहरु च्यातिने छन् र मेरी सगिनी मेरै पक्षबाट युद्ध लड्ने छिन् अनी त्यो लडाइ हामी जित्ने छौ।
न त यो मनले आफन्ताको संसारलाई नै पराइ मानेको छ न त पराइलाई नै बिरानो ठानेको छ। चोटै चोटको यो जिन्दगीमा तिमिले अन्जानमै फेरि एउटा घाऊ उपहार दिएकी छौ म त्यसलाई जतन गरेर जोगाएर राख्ने छु तिमी जुन कुराले आज दु:खमा छौ त्यहि कुराले भोली तिमी भित्र बहार ल्याउने छ, तिमीलाई कदापी केही हुने छैन नहोस् भगवानसग यही कामना गर्छु।
कति धेरै खुशी बोकेर आएको थिए तिमी नजिक निराश बनाएर खाली हात फर्काउन खोज्यौ तर केही छैन पवित्र मनले गरेको पुजा अनी प्राथना भगवानले सुन्छन्। भलै फेरि एक पटक सत्यले हारेको छ किनभने सत्य एउटा बन्न सकेन कसैले सुनेकोलाई सत्य भने,कसैले देखेकोलाई सत्य भने त कसैले भोगेकोलाई तर मलाई बिश्वास छ त्यो दिन पक्का आउने छ जुन दिन तिमी आफुले आफैलाई चिन्ने छौ अनी सत्य त यो पो रहेछ भनि ब्युझिनेछौ त्यो दिन ढिला भैसक्नेछ जसको कुनै महत्व यस जुनिमा नरहन पनि सक्छ।
अन्त्यमा मलाई यति बिश्वास छ तिमी दुनियाँको कुरा अड्कने छैनौ तिम्रो उधेश्य प्राप्तिको महान कार्यदिशामा अगाडी बढिरहने छौ र समाजको सामु आफ्नो कर्तब्यलाई सहज रुपमा निर्बाहा गर्न सक्षम हुनेछौ। बास मेरो यही बिश्वासलाई जिवन्तता दिने कार्यमा अगाडी बढ यही नै हाम्रो लाडाइको अन्तिम र पहिलो जीत हुनेछ। कसैलाई बचाउन जीवन भर लागि पर्ने हामीहरु सानो कुरामा केही बिचारै नगरी मृत्‍युको घोषणा गर्न पट्टी नलागौ। साचो अर्थमा भन्दा सबैको कुरा सुन धेरै मान्छेहरुलाई चिन, थोरैलाई चिनाउ अनी थोरै भन्दा थोरैलाई मात्र बिश्वास गर। म यो पनि भन्न चाहन्छु तिम्रो नजरमा म प्रति पलाएको अबिश्वास अझै बढी मात्रमा फस्टने वातावरण सिर्जना गर जसले म जस्ता ब्यक्तिहरु तिम्रो गन्तब्यमा कहिल्यै देखा नपरुन तर बिदाइको अन्तिम क्षण एउटा सानो सुझाब पस्कने अनुमती चाहन्छु हुनत म जस्तो ले दिएको सुझाब तिमीलाई नपच्न पनि सक्छ फेरि यी बाध्यताबिच पनि नभनी रहन सक्दिन किनकी म तिम्रो राम्रो भएको हेर्न चाहन्छु। - तिम्रो त्यो चन्चले बानिमा सुधार ल्याउ किनकी आज म प्रति पलाएको अबिश्वास भोली कसै प्रति पाल्न नपरोस, धेरै तथ्यहिन हल्लाहरु सुन्नु नपरोस्।

                                                                                    बिदाई

उही निसान