बदलिएका मनहरु

I love walking on the rain'cause no one knows i am crying 'लेखिएका हरफहरुको पछाडि आफ्नो अनुहार छोपिएको धमिलो आक्रिती लिएर फेसबूकको भित्तामा अन्लाईन मा देखियो उ। हाम्रो मित्रताको डोरी २०५७ तिर पश्चिमाञ्चल इन्जिनियरिङ क्याम्पस पोखरा पढ्दा देखि नै कसिएको हो। त्यतिबेला किन किन जब म उसलाई आफ्नो अगाडी पाउथे म भित्र अचम्मको साहास भरिएर आउथ्यो। राजनितिक बिचारमा समानता,अन्यायका बिरुद्ध बोलिने आवाज यी इत्यादिमा हाम्रो समान द्रिष्टीले पनि अझ हाम्रो प्रगाढ मित्रता माथी अरु इटा थप्ने काम गरेको थियो ।
२०५७ को स्व वी यु निर्वाचन देखि लिएर अनेकौ राजनितिक र सांगठनिक कार्यक्रममा हाम्रो सहभागिता सगसगै हुन्थ्यो। क्याम्पस भित्र गाईगुइ गुणगान सुनिन्थ्यो म जस्तै धेरै विद्यार्थीका आदर्शका पात्र बनेको थियो उ,छात्रबासभित्र हुने गरेका दंगाफसाद, लुटपाट बिरुद्ध २०५६ को तीज को दिन स्थानिय गुण्डाहरुसग भएको झडप र ती गुण्डाहरुसग डटेर सामाना गरि स्थानिय गुण्डाहरुलाई परास्थ गर्ने एउटा प्रेरणाको स्रोत थियो उ। साच्चै मलाइ उ प्रति गर्ब लाग्थ्यो,साथीहरुको गुणगान प्रति इर्श्या पनि जाग्थ्यो अली अली।बोलीमा खरो,बिचारमा अडिक अनी निडर स्वाभाब धेरै उ देखि डराउथे भने त्यो भन्दा धेरैले मायाको भाब दर्शाउथे। होलेरी काण्ड पछि गिरिजा प्रसाद कोइरालाले सेनाले असहयोग गरेको भन्दै प्रधानमन्त्री पदबाट राजिनामा गरेपछी नेकपा माओवादीले युद्धबिश्राम गरि देउवासरकार सग बार्ता थालेको समय थियो हामि माओबादिका बिचारसग नजिक थियौ त्यसैले पनि युद्ध बिसर्जनका बेला पार्टीले आयोजना गरेको सान ठुला कोणसभा देखि लिएर आमसभा सम्म हाम्रो बाक्लै उपस्थिती हुन्थ्यो।। प्राय हाम्रो क्याम्पस को जिम्मेवारी सम्हाल्नेमा उ नै अग्रपङ्तिमा देखिन्थ्यो। चाहे त्यो पोखराको अमरसिंह चोक नजिक को आमसभा होस वा चितवनको भरतपुरको आमसभा पढ्न छोडेर भएपनि हामि पोखरा देखि पुगेकै हुन्थ्यौ।

समय बदलियो एकाएक युद्धबिश्राम भंग भएको घोषणा सगै मङ्सिर ८ मा दाङ घोराही ब्यारेक अनी स्याङजाका पुतलिबजार स्थित जिल्ला प्रहरी कार्यालय जनमुक्ती सेनाहरु बाट ब्यापक आक्रमण भयो, ठुलो संख्यामा हातहतियार आफ्नो कब्जामा लिए। राज्य तर्फ जन धन को ठुलै क्षति भयो। मंसिर ११ मा देशभर संकटकालको घोषणा गर्दै ब्यापक सेना परिचालन गरियो। पोखराको मुख्य तारो हाम्रो क्याम्पस बनेको थियो, जेष्ठ १९ को दरबार हत्याकाण्ड बिरुद्ध ज्वारभाटा उठानको केन्द्रबिन्दु थियो हाम्रो क्याम्पस ।मलाई आज पनि सम्झना छ प्रहरीले फालेको अश्रु ग्याँसको सेल म नजिकै खस्दा सहन नसकी स्थानिय बसिन्दाले भैंसीलाई पकाइ राखेको कुडो भित्र मुख गाड्नु परेको अनी क्याम्पस को पर्खाल माथीको काडेतार नाघेको पल।

संकटकाल को घोषणा सगै ३.00 बजे बिहान तिर क्याम्पसको छात्रबास प्रहरी र सेनाले छापा मारी धरपकड शुरु गर्‍यो। छात्राबासको ५ Block मध्य हामि बसेको E-Block मात्रै target भित्र रहेछ त्यसैले E-blockमा बस्ने सम्पुर्ण साथिहरुलाई नियन्त्रणमा लीइयो त्यहि भिडभित्र उ पनि थियो। हामि ६५ जना विद्यार्थीलाई २ ट्रक भित्र हालेर सिधै सशस्त्र प्रहरीको तालिम केन्द्र लेकसाइडमा लगियो। झिसमिसे उज्यालो हुँदै थियो हामि सबै साथिहरुलाई एउटा लामो टहराभित्र राखियो,दिश पिसाब गर्न जादा पनि २ जना प्रहरी थ्री नट थ्री बोकेर अघि पछि लाग्थे। दिउसो २.०० बजे तिर उसिनेको बन्दा र १ प्लेट चिउरा हामि सबैलाई दिए बेलुकी ५.०० बजेतिर सोधपुछ शुरु भयो। धेरै साथिहरु सोधपुछ पछि छुट्नु भयो। केही निर्दोष साथिहरु भने प्रहरीको फन्दा भित्र परे भने राज्यको नजरमा अभियुक्त ठहरिएका केही साथिहरु भाग्यबास छुटे पनि। तर म क्याम्पस इकाइ कमिटीमा रहेको अनी उ जिल्ला कमिटीको सदस्य हामिलाई पहिलेनै विश्वाश थियो हामिलाई छोड्ने छैन। करिब ७.३० तिर सोध पुछ समाप्ती भए पछि हामि १४ जनालाई भने पुन: त्यहि राखियो। त्यो चिसो रात बिना ओढ्ने ओछ्याउने गुडुल्किएर सुतेको झै गरियो मन भारी त्रास बोकेर। राती प्रहरीको गस्ती टोली आउथ्यो हामिलाई राखेको कोठा भित्र चाहार्थे,ढोकामा सेन्ट्री बसेको थियो प्रहरी बेला बेलामा आएर हामिलाई सम्झाउथ्यो यस्तै हो देश को स्थिति बदलिएको छ कुनै पनि बेला जस्तोसुकै परिस्थिती आउन सक्छ। उसले कताबाट हो खोजेर केही कम्मल ओढ्नको लागि ल्याइदियो साँच्चै त्यो प्रहरी अरुभन्दा भिन्न प्रकारको थियो उसको हाकिमको जोखीम मोलेर हामिलाई जाडोबाट जोगाएको थियो। निकै कष्टका बाबजुत हामिले त्यो रात काटेउ भोलिपल्ट करिब १.०० बजेतिर हामिलाई प्रहरीको गाडिमा हालेर जिल्ला प्रहरी कार्यालयमा लगियो।

क्रमश:

What do you want to do ?

New mail