बस्ती नबसाउ

यहाँको चलन नै यस्तै छ
तिमी नरिसाउ
म भत्किएको चौतारी माथी
भारी नबिसाउ
डुबिसकेको घाम म
प्रकाशको आशा नगर
अस्ताएको जुन म
शितलाताको आभाष नगर
ओइलाएको फुल माथी
भमरा बनी डुल्न नआउ
सुकिसकेको मुल छेउ
प्यास मेट्न भन्दै नधाउ
शिशिरको उजाड भित्र
छहारी खोज्दै नधाउ
मरिसकेको लास बचाउन
डक्टर खोज्न नजाउ
अन्यायमा म आफै छु
न्याय खोज्न नआउ
लंगडो छु म आफै
साहारा खोज्न नआउ
क्षितिज पारीको कल्पना म
चुम्न नखोज
मेरा खोक्रा आदर्शका
बाटा नरोज
एक थोपा पानी म
पिएर नसिध्याउ
म त बिषालु साप
त्यसैले नजिस्काउ
म भत्किएको महल
बस्ती नबसाउ!
बस्ती नबसाउ!!









Comments

Popular posts from this blog

गजल : निल्नु न ओकल्नुको...

फर्कदै छु