गजल

साँच्चै अहिले ब्लग,फेसबूक जस्ता सामाजिक सन्जालको सहयोगले गर्दा नेपाली गजल बिधाले अग्रगामी परिवर्तनको सिमारेखा कोरिसकेको छ। मानौ देश नै गजलमय भएको छ,हामिहरु सबै गजल प्रेमी भएका छौ,साहित्य सिर्जना प्रति अलिकति रुची राख्ने जो कोहिले पनि गजल लेख्न प्रयास गरेमा यसका सामान्य नियमहरुको सजिलै सहयोग लिन सक्छन यी सामाजिक सन्जालहरु भित्र छिरेर। २०५९/६० तिर हो नेपाली साहित्य जगतमा गजल बिधाले आफ्नो जरा गाढी सकेको भएपनि उचित मात्रामा फस्टाएर फूल्ने फल्ने अबसर भने पाइसकेको थिएन। क्याम्पसमा आयोजना हुने केही कार्यक्रमहरुमा गजलको नाममा केही साथिहरुले आफ्ना रचनाहरु बाचन गर्थे,मेरो यो चन्चले मन हो त्यही साथीहरु को गजलहरुमा निकै उत्सुकताका साथ उफ्रिदै पुगेर धेरै बेर त्यहि अलमलिन्थ्यो। मलाइ पनि केही लेखु लेखु भैरहन्थ्यो अनी म पनि लेख्थे गजलका नाममा यति थाहा थियो कम्तिमा ४ शेरको हुनुपर्छ गजल अरु यसका नियम परिधीको बारेमा केही थाहा थिएन हो त्यहि बेला को मेरो रचना हो डायरिको पाना भित्र कति खादेर राख्नु त्यसैले केही परिमार्जन नगरी प्रस्तुत गरे। गजल धेरै दृष्‍टिकोणले हुन नसकेको भएपनि पनि गजल नै भनेर प्रस्तुत गरे। हृदयदेखी माफि चाहन्छु सम्पुर्ण सर्जक र गजल प्रेमी मित्रहरुसग यो काँचो सिर्जनाको लागि।

रोज एउटी मलाई भने उ तीनलाई मैले छान्छु

नमानेर के हुन्छ र हात समाइ तान्छु तान्छु

एकपटक माया दिई हेर मलाइ पनि

फुकाउनै नमिल्ने गाँठागुठी पारी बान्छु

तिम्रो साथ पाउन जे पनि म गर्न सक्छु

जे जे भन्छौ तिमी अबदेखी त्यहि मान्छु

जालझेल होईन साँचो माया लाउने हो नी

अर्कै भए छ भन खोज्न म'नी अन्तै जान्छु

तिम्रै हुन्छु सातै जूनी भन्छौ भने पनि

यसपाली लगन छैन आघौ साल त लान्छु

.