संगम

आउछु भन्थिन देउरालीमा तर किन आइन मनको पिंडा पोख्छु भन्थे देख्न पनि पाइन कुरी राखे आउलिन भनि सूर्य अस्ताइदियो बिना बादल आकाशले पानी बर्षाइदियो नजरको चारैतिर कही कतै उनी छाइन मनको पिंडा पोख्छु भन्थे देख्न पनि पाइन आशा टुट्यो उनी आउने फर्के निरास बनी छाडी गइ सागर बिचमा डुङ्गा एक्लै तानी हरक्षण गुनगुनाउने गीत आज गाईन मनको पिंडा पोख्छु भन्थे देख्न पनि पाइन आउछु भन्थिन देउरालीमा तर किन आइन मनको पिंडा पोख्छु भन्थे देख्न पनि पाइन

सुनौला सपना सबै नमरेको भए शिशिर छाइ जीवनको पात नझरेको भए पराईको फूलबारिमा नफुलेको भए आउथीन पक्कै भेट्न भनि नभुलेको भए आँशु बर्षीरहन्थे रोएर नसकिएको भए छातीमा हात राख्ने थिन मुटु नबिझेको भए अनुरागी बनिरह्न्थे साथ तिम्रो पाइने भए धेरैसग माया लाउथे लाएर लाइने भए गला छोइ,देबी भाकी कसम नखाएको भए किन आज बहकिन्थ्यो मन प्रिती नलाएको भए झुटै भएनी विश्वाशको किरण नछरेको भए सार्थे म पनि अर्कै फूल नसरेको भए