संगम

लुकाई दु:ख भित्र खुशी मनाउनु पर्‍यो उनको जित आफ्नो हार रमाउनु पर्‍यो जिन्दगीको रित रे दु:ख सुख छुट भेट भन्दै आफ्नो मन आफैले फकाउनु पर्‍यो समाजमा मेटिन्छ बाउको इज्जत भनि चोखो प्रेम दाउमा राखी डराउनु पर्‍यो बेदनाको ज्वालाले पोलिरहदा हिर्दय नसकेनी मैले मन बहकाउनु पर्‍यो नौमती बाजा बजाई अर्कै आउँदा लिन दिलको राजा यिनै भनि सजाउनु पर्‍यो

डेरा खाली थेन की दिलको घरमा की अटाइन सानु तिम्रो शहरमा भन्थ्यौ बिश्वास गर्छु आफ्नै भन्दा बढी कहिल्यै किन परेनौ मेरो भरमा छातीमाथी हात राखी खान्छु कसम जे गरे बाध्यता हो हैन रहरमा बोल्दैनौ राम्रोसग के भाको छ कुनी देख्दिन नी लाली गुलाबी अधरमा धनी गरीब सोध खोज किन गर्छौ मायाको मोलतोल हुन्छर दरमा

शेरे,माधव,प्रचन्ड बोकाको कुरा नगर साथी उनका धन दौलत पोकाका कुरा नगर साथी गाँस,बास,कपास छैन जनताको झुपडिमा मजदुर, किसान भोकाको कुरा नगर साथी जताततै अस्तब्यस्त झन संकट थपिदैछ भ्रष्टचारी भए सबै चोखाको कुरा नगर साथी गरियो धेरै आन्दोलन आस्वासनमा परियो सम्झे छात्ति पोल्छ धोकाको कुरा नगर साथी बिघ्न बाधा धेरै सह्यौ परिवर्तन हुन्छ भनी पैतलामा उठेका फोकाको कुरा नगर साथी

सपना मीठा देखाएर जालमा पारीन उनले जसको राम्रो सोचेको थे गालमा पारिन उनले दिन गनेर बस्नेछु चाडै फर्की आउनु भन्थिन घात गरि बिश्वासको अनिकालमा पारिन उनले म छदै छु तिम्रो साथमा जे परेनी नडराउनु भन्दै आफु पाखालागी ढालमा पारिन उनले आफन्तको संसार तोडी उनको बाटो रोजेको थे न त चौका न छक्काको खालमा पारिन उनले बाँकी जीवन डुबेपछी क्षणभरको हाँसो भयो गरिखाउ न मरिजाउ को चालमा पारिन उनले

केही भएमा मलाई अर्कै नाता गास्नु काली नआत्तिनु दु:ख पर्दा सधै भारी हास्नु काली धेरै हल्ला जोरिपारी छरछिमेकमा चल्ला सत्य कहिल्यै डग्ने छैन मन उकास्नु काली हजार पिंडा सगालेर जित्नुपर्छ जीवन बाधा अड्चन गोरेटोको सबै मास्नु काली भाबनामा कहिलेकाही मन पोखिन खोजे सम्हालिन मेरो फोटो छात्तिमाथी टास्नु काली