संगम

रेडियोमा गीत बजिरहेको थियो आओर लाईफ इज अ नोवेल अफ लभ म भने घन्टौदेखी पुतली बत्तीमा होमिए जस्तै यो कम्प्युटर को स्क्रीन अगाडी झुम्मिरहेको छु अझ पुतली जस्तो पनि के भन्नु उसको त त्यो उज्यालो एक झुल्कालाई नजिकैबाट चुम्बन गरेर आफ्नो चेतनालाई उकास्दै उही प्रति समर्पित हुँदै आफ्नो इहलिला समाप्त गर्ने स्वार्थले त्यसको  वरिपरि घुमिरहन्छ होला तर मेरा भने न कुनै स्वार्थ छ, न कुनै चेतनाले यो मस्तिष्क उचाल्ने उधेश्य छ म बिना स्वार्थ,बिना उधेश्य पनि बिकल्प रहित यो बाटोमा हिडिरहेको छु। हाइ मेरो profile मा कसैले सन्देश पठाउछ , हेल्लो मैले पनि सन्देश पठाइदिए। यो भर्चुवल वोर्ल्ड मा बिना चिनारी भनौ वा चिनारी लुकाएर कसैले सन्देश गर्दै छ जस्तो पनि लाग्यो सामान्य परिचय पश्चात उनले सोधिन तपाइलाई कुनै केटीले धोका दिए जस्तो छ? होईन- शायद यो उनको बाध्यता थियो होला धोका नै नभनी हालु। हामी बीच सन्देश साटासाट निरन्तर भयो यसबिच मैले जीवनको कुरा गरे उनले मृत्‍युको मैले आशा र बिश्वास को कुरा गरे उनले कायरता र घातको, मैले भबिश्य प्रति आशाबादी हुनुपर्छ भने, उनले भबिश्यलाई तिरस्कार गर्नुपर्छ भनिन , मैले प्रेमको कुर...

कान्तिपुर दैनिकी - २०६७ श्राबण १८ बाट साभर राजनीतिक दलहरू सत्ताको छिनाझप्टी गरी लोकतन्त्र र जनमतको उपहास गरिरहेको समयमा अन्तर्राष्ट्रिय मञ्चमा चित्रित तस्बिरले नेपाल असफल राष्ट्रतर्फ उन्मुख भएको संकेतहरू देखिएका छन् । विश्वविख्यात जर्नल 'फरेन पलिसी', अन्तर्राष्ट्रिय शान्ति कोषद्वारा प्रकाशित 'असफल राज्य सूचकांक' तथा लन्डनस्थित 'थिंक टयाङ्क' चटाम हाउसको जर्नलमा प्रकाशित अनुसन्धानमूलक लेखमा अस्थिर राजनीति, कमजोर अर्थतन्त्र, कानुनी राज्यको अभाव, कमजोर सुरक्षा निकाय तथा विदेशी हस्तक्षेपको कारणले असफल राष्ट्र हुने सम्भावना देखिएको निष्कर्ष निकालेका छन् । 'असफल राज्य सूचकांक' मा २६ आंै स्थानमा रहेकाले शान्ति प्रक्रिया सफल भई समयमै नयाँ संविधान जारी नभए दलहरूले वैधानिकता गुमाउने र गैरवैधानिक तथा सशस्त्र समूहहरूले अराजकता सिर्जना हुने विश्लेषण गरिएको छ । राजनीतिक अस्थिरता, अनिश्चित शान्ति प्रक्रिया र कमजोर अर्थतन्त्रको कारणले मात्रै होइन्, आगामी दिनमा बढ्न सक्ने आन्तरिक -जातीय तथा क्षेत्रीय) द्वन्द्व असफल राष्ट्रको प्रमुख कारण मानिएको छ । चीन र भारतसँगको उतारचढ...

सुमन बँगाले + प्रबिण थापा साँझपख एकान्तमा याद बनी आउछौ सधै मुहार बदली प्यार बनेर सताउछौ सधैं भाचेर डाली फूल चुडेर चुल्ठो सजाउनेले बासुरीको मधुरीमा सुर बनी गाउछौ सधै कहीले माया साचो त कहीले झुटो तिमीलाई बिझ्योकी मुटु भनी सियोले घाउ लाउछौ सधै रातभरी हुरी चल्दा ठेगान नहुदा बासको एकमुठी स्वास लिन निदरीमा धाउछौ सधै छलकपट पापी मनको दैबले नै जानोस पिडा दु:ख र दर्दमा मात्र किन छाउछौ सधै

लुकाई दु:ख भित्र खुशी मनाउनु पर्‍यो उनको जित आफ्नो हार रमाउनु पर्‍यो जिन्दगीको रित रे दु:ख सुख छुट भेट भन्दै आफ्नो मन आफैले फकाउनु पर्‍यो समाजमा मेटिन्छ बाउको इज्जत भनि चोखो प्रेम दाउमा राखी डराउनु पर्‍यो बेदनाको ज्वालाले पोलिरहदा हिर्दय नसकेनी मैले मन बहकाउनु पर्‍यो नौमती बाजा बजाई अर्कै आउँदा लिन दिलको राजा यिनै भनि सजाउनु पर्‍यो

डेरा खाली थेन की दिलको घरमा की अटाइन सानु तिम्रो शहरमा भन्थ्यौ बिश्वास गर्छु आफ्नै भन्दा बढी कहिल्यै किन परेनौ मेरो भरमा छातीमाथी हात राखी खान्छु कसम जे गरे बाध्यता हो हैन रहरमा बोल्दैनौ राम्रोसग के भाको छ कुनी देख्दिन नी लाली गुलाबी अधरमा धनी गरीब सोध खोज किन गर्छौ मायाको मोलतोल हुन्छर दरमा

शेरे,माधव,प्रचन्ड बोकाको कुरा नगर साथी उनका धन दौलत पोकाका कुरा नगर साथी गाँस,बास,कपास छैन जनताको झुपडिमा मजदुर, किसान भोकाको कुरा नगर साथी जताततै अस्तब्यस्त झन संकट थपिदैछ भ्रष्टचारी भए सबै चोखाको कुरा नगर साथी गरियो धेरै आन्दोलन आस्वासनमा परियो सम्झे छात्ति पोल्छ धोकाको कुरा नगर साथी बिघ्न बाधा धेरै सह्यौ परिवर्तन हुन्छ भनी पैतलामा उठेका फोकाको कुरा नगर साथी

सपना मीठा देखाएर जालमा पारीन उनले जसको राम्रो सोचेको थे गालमा पारिन उनले दिन गनेर बस्नेछु चाडै फर्की आउनु भन्थिन घात गरि बिश्वासको अनिकालमा पारिन उनले म छदै छु तिम्रो साथमा जे परेनी नडराउनु भन्दै आफु पाखालागी ढालमा पारिन उनले आफन्तको संसार तोडी उनको बाटो रोजेको थे न त चौका न छक्काको खालमा पारिन उनले बाँकी जीवन डुबेपछी क्षणभरको हाँसो भयो गरिखाउ न मरिजाउ को चालमा पारिन उनले

केही भएमा मलाई अर्कै नाता गास्नु काली नआत्तिनु दु:ख पर्दा सधै भारी हास्नु काली धेरै हल्ला जोरिपारी छरछिमेकमा चल्ला सत्य कहिल्यै डग्ने छैन मन उकास्नु काली हजार पिंडा सगालेर जित्नुपर्छ जीवन बाधा अड्चन गोरेटोको सबै मास्नु काली भाबनामा कहिलेकाही मन पोखिन खोजे सम्हालिन मेरो फोटो छात्तिमाथी टास्नु काली

प्राणप्रिय नानु(निता) हिर्दयभरीको न्यानो माया, जिन्दगीको यो अनौठो कुरुक्षेत्रमा थाहाछैन कसरी म आफुलाई होमिरहेको छु अनी मलाई यो पनि थाहाछैन मेरा मनका उच्छबासहरु कसरी पोखिने छन् यी जिन्दगिका अपत्यारिला घुम्तिहरुमा। तिम्रा नयनहरुले कसरी मलाई टिका टिप्पणी गर्लान, निकट भबिश्यमा मेरो जिन्दगी माथि खग्रास सुर्यग्रहण लाग्ला वा पुर्णिमाको सुकिलो जुनको आगमन होला। मेरो जिन्दगीको यो अनौठो परिक्षणले एउटा अमिट स्तम्भ खडा गर्ला वा सबै अनुभबहरु खरानी बनाउला तर यो भने सत्य हो तिमिसग बिताएका प्रत्येक पलहरु कलजयी हुनेछन अनी तिमीले पोखेका मायाका उपहारहरु अजर अमर रहनेछन। पत्र लेख्नु पर्ने बिशेष कारणहरु त केही पनि थिएन तर पनि बेखबरहरु पनि खबर बनेर मस्तिष्कमा छरपष्ट बनेर उम्रेका छालहरुलाई किनारा लगाउन, मन ब्याकुल बनेर निस्सासिदै आएकोले आफ्नै मुटु निचोरेर नयनको आँशुहरुले हिर्दयको टुक्रामा तिमीप्रती समर्पित भएर यी मनका उकुश मुकुस लाई एकैचोटी तिमी सामु पुर्याउन यी शब्दहारहरु बुन्दै छु। चाहाना थियो तिमिसगै खोक्रो समाजको निक्रिश्ट आबरणमा परिबर्तनको बिगुल फुक्ने, समाजमा बिद्यमान अन्धाधुन्ध र अबैज्ञानिक परम्परा...

फुल्नु तिमी चुडी माला उन्दिन भो मैले तिमी बग्ने नदीलाई थुन्दिन भो मैले तिम्रा आफ्नै रोजाइ, रहरहरु होला मनमा मिठा सपना बुन्दिन भो मैले भत्केका यी जिन्दगिका सिलसिलाहरु मिलाएर फेरी तान तुन्दिन भो मैले हुने नहुने सब भयो बाँकी के रह्यो? दुनियाँका कुरा अब सुन्दिन भो मैले समय नै रहेछ औषधी जिन्दगीको कति हासो कति पिडां गुन्दिन भो मैले

सकिन नी कसैगरी तिमीलाई बुझाउन बर्षिरहन्छ आँशु मेरा सिरानी भिजाउन भुकम्प नै नआइकन जीवन ढलेपछी केल्ले सक्छ चिस्याउन मुटु जलेपछी नहाँस भन्यौ हाँस्ने मुख सीईदिए पिउ बिष भन्यौ खुशिसाथ पीईदिए आगोलागी बिना नै दिल बलेपछी केल्ले सक्छ चिस्याउन मुटु जलेपछी हजार बिन्ती गरे सुनेनौ केही गरि आखिरमा बनाइ छाड्यौ चुरा चुकेसरी बिना बतास यता उता मन चलेपछी केल्ले सक्छ चिस्याउन मुटु जलेपछी हिड्दिन भो पैरो गाको बाटो भन्दा भन्दै बाहिर टाली हिड्यौ भित्र खाडल खन्दै कुराएर दोबाटोमा बाटो बदलेपछी केल्ले सक्छ चिस्याउन मुटु जलेपछी

गहभरी आँशु टलपलाउदै जिन्दगिका गालाहरु लतपतिदै तप्प तप्प भुइमा खस्दै छ, यो साझ निलो आकाशको आगनमा हाँस्दै एक तमासले दौडिरहेको चन्द्रमालाई हेरेर जिन्दगि भरका सबै दु:ख एकसाथ भुलेर चन्चले बालक जस्तै बनी उफ्रन मन लागेको छ। धेरै दिन धेरै रात जिन्दगीको बिगत भित्र बगेर, कहीले एक्लै रोएर, कहीले एक्लै रमाएर बिताएका पलहरु, आफ्नै मन भित्र गुम्सिएर रहेका स्‍मृतिहरुलाई पाखा लगाएर एकैछिन भने पनि पागल जस्तै बनी हास्न मन लागेको छ। जीवनलाई सहि तरिकाले कहिल्यै अनुभुती नगरेको मान्छे म आज यसलाई आफैभित्र समाहित गरेर चेतनाले उचाल्न मन लागेको छ। सप्ताहा अन्त्यको यी दिनहरु त्यसै पनि उराठिला लाग्छन मलाई त्यसमाथी चाडपर्ब पनि गासिएर बिदा लम्बिएको छ। ३ दिन भयो लगातार हावा हुरी चलिरहेको छ, घुम्न जाने पनि कहाँ यो बिदेशको बसाइ। न आफ्नो साधन न मोज मस्ती गरेर हिंड्न सक्ने औकात। भौतिक रुपमा आरामै भएपनि मनका सबै कसौडीहरु भने पिडाले टम्म भरिएका छन। अह! काम केही गरेको छैन तरपनी जिउ शिथिल छ,अनुहार धमिलो बनेको छ अरुले थाहा पाउलानकी भनेर बेला बेला सकी नसकी हासोको नाटक गरेकै छु । आफ्नै अन्तर आत्मासग गन्थन मन्थन गर्दै खुशी बेखुश...

हुदैन होला सानु तिम्रो मेरो भेट अब दिलमा सजाएको मेरो नाम मेट अब तिम्रो मेरो मेरो तिम्रो हुन्थ्यो हिजोसम्म एक अर्कामा खोलिदैन मन पेट अब धमिलिन्छ तिम्रो इज्जत म दुखीले गर्दा नबोकेको राम्रो बेकारको झमेट अब जिउदो लास बनिसके तिम्रो कारणले म कुनामा परेको छु हुन्छ अचेट अब के भनु र मैले स्वार्थ तिम्रो स्वार्थी संसार बाँकी के नै रह्यो र आउ घाटी रेट अब

सुमन बगाले यो कस्तो समय आयो आज यो चन्द्रमानै झरेर थिचेजस्तो गरि यो शरिर दुखेको छ । यो सुर्य नै फुटेजस्तो गरि मन पोलेको छ तैपनि सामाजीक नैतिकतामा अल्झेर पुर्णिमाको जुन बन्नु परेको छ । समय नै यस्तै रहेछ । मनभरि सपना बुनेपनि यो पापी समयले लथालिङगपारिदिन्छ जुन सपना वास्तविकता भन्दा एक सेकेण्डपनि अगाडी जान सक्दैन । मानेकी त थिइन रे गितापनि तर के गर्ने परदेशीको के भर हुन्छ रेली मै गित जस्तै बहकिने परेदेशीनेहरुको बेदना कसले बुझिदिने कसैको मिलनले कसैको ह्दयको तार छिन्छ भन्ने ख्यालै नगरि गितालाइ शम्भुदाइको हातमा दिएछन । अहिले एकदम खुशी छिन रे । हुनपनि पर्यो नि त्यो निश्ठुरी परदेशीलाइ श्राप नै लाग्दो हो घरपछाडी करेसामा बाबा आमाको आँखा  छलेर लुकी लुकी तस्वीर हेर्न बाध्य बनाउने मोरा  जिन्दगी भरिलाइ चोट परिजाओस । कसले बुझिदिने प्रतिक्षाको घडी कति कष्टकर  हुन्छ भनेर । गाइ चराउदा साटेको रुमाल टाउकोमा उस्तै गरि बाधिदिदा सय डिग्रीको ज्वरो आउदापनि टाउको नदुख्ने खालको चोखो माया साट्ने परदेशी खै कुनी के लोभमा लागेर मायालुलाइ बिर्सिदिने  अनी घरमा हुर्किएकी छोरी पालेर कस्ले प...

मेरो थर तिम्रो भर तिम्रो, यो घर तिम्रो, डर तिम्रो, सबै कर तिम्रो, रहर तिम्रो, खोइ कहाँ छ म हुनुको अस्तित्व? तिम्रो खुशीको लागि मैले के गरिन? सयौं झुट बोले आफन्तलाई पराई बनाए दु:ख छाती भित्र लुकाएर अबोध बालक जस्तै बनेर रमाए कुनै एउटा रोबर्टले झै तिमीले जे भन्यौ त्यहि गरिरहे मेरा इच्छा चाहाना नसुनी तिमीलाई जसरी मनपर्छ जहीले मन लाग्छ त्यतिबेला ढुक्क भएर हिजो पनि खेल्थ्यौ आज पनि खेलेकै छौ शायद भोली पनि यसरी नै खेल्नेछौ मेरो स्वतन्त्रता हिजो पनि थिएन, आज पनि छैन र भोली पनि हुदैन की भन्ने त्रास छ यही भबिश्य तिरको कालो बादलले ढाकेको सगर हेरेर एकान्तमा म दुख्छु, रुन्छु, रिसाउछु आफैसँग र भन्छु खोइ कहाँ छ म हुनुको अस्तिव?

शुन्यता भित्र आशा भर्नुको मजा बेग्लै कसैको बिश्वासमा पर्नुको मजा बेग्लै भएपनी सुख दु:ख जिन्दगीको रित दशा साढेसातको टर्नुको मजा बेग्लै परेलिका डिलमा आँशुले सजाएर अभिनय हाँसोको गर्नुको मजा बेग्लै जतिनै कठीन होस उक्लन पहाड शिखरमा चुमेर झर्नुको मजा बेग्लै नटुटिने साथ, नछुटिने हात भए भङ्गला बीच नदी तर्नुको मजा बेग्लै

पराईको साथ माग्दैछौ फेरी यात्राको बिचमा थाक्दैछौ फेरी तिम्रो साथमा म छु भन्ने गर्थ्यौ दु:खमा म पर्दा भाग्दैछौ फेरी नराम्रो कहिल्यै भनेको छैन ब्यर्थै रिसाएर जाग्दैछौ फेरी तिमी निर्दोषी दोष जति मेरो भन्दा भन्दै बाटो लाग्दैछौ फेरी मुखमा राम बगलिमा छुरा आँखा छली हात ताक्दैछौ फेरी

पश्चिमी क्षितीज पहेलिएर घाम अस्ताउनै लाग्दा आज पनि तिम्रो सम्झनामा चसक्क छाती दुखेर आयो सपनी पनि नराम्रो देखेको छु मन त्यसै डराइ रहेको छ खोइ धेरै दिन बितिसके न कुनै खबर पठाउछौ न फोनमा नै भेटिन्छौ थाहा छ मेरी प्रियतमा मेरो अनुपस्थितिमा समाजले तिम्रो चरित्र माथी औंला उठाउदै होला आफन्त भन्नेहरुले नै नानाभाती कुरा काट्दै होलान तिमी चुपचाप यी सब सहदै छौ हजार पिडाहरु लुकाएर हाँसोको अभिनय गर्दै छौ अब त बर्षा लाग्यो बाली लगाउने बेला कामको बोझले कति थकित बन्दैछौ होला रातभर जवानीले काउकुती लागाउछ होला कति रात अनिदै ढलेका पनि होलान हाम्रा ती सगैका सुमधुर रातहरु, अनी एक अर्काको आलिङगनमा एक भई कसिएको झझल्कोमा मेरा पनि प्रत्येक पलहरु छटपटीमै बित्दै छ आजभोलि यहाँ सबथोक छ र पनि म रित्तो छु, सम्पन्नता छ तर सुख छैन, यहाँ मेरो मात्र छ हाम्रो केही छैन तिमी बिनाको यो दुनियाँ साँच्चै अकल्पनिय, अशोभनिय र अनियन्त्रित बन्दै छ मेरो त्यसैले आफुलाई सम्हाल्न फेरी अतितको स्मरण ताजा गराउन तिम्रै काखमा हास्न, नाच्न, रमाउन हाम्रो मायाको सुन्दर फुल फुलाउन आफ्नै संसारमा चाडै ...

आजभोलि खाना खाना भान्सामा छिर्यो की आमा कचकच गर्न थाल्नुहुन्छ, बाबु उमेर ढल्किसक्यो,नाती नातिन खेलाउदै रमाउने यो बेलामा तेरो भने यो चाला छ। सगैका साथी सँगी, गाँउघर छरछिमेक दुनियाँका छोराछोरी सबैको बिहेबारी भैसक्यो हामी त डाँडा माथिका घाम अब अस्ताउने बेला पनि हुन लाग्यो, मर्नु भन्दा पहील्यै तेरो  विवाह गरिदिन पाए यो मनमा सन्तोष मिल्थ्यो,हामीलाई स्वर्ग जाने बाटो खुल्थ्यो यस्तै हजार कुरा म चुपचाप आमाको कुरा कुनै प्रतिक्रिया बिना सुन्छु। उता बाबाको कुरा पनि त्यस्तै छ,कता पल्लो गाँउको कप्तानको छोरी छिन रे ,माख्ला घरे साइला हजुरबुबा मार्फत केही दिन अघि मात्र विहेको लागि प्रस्ताब पनि आको थियो रे। केटी शुशिल छे, कुल घरान की छोरी, बि ए पास गरेकी एकपटक हेर्न जा न बाबु हेर्दैमा के बिग्रिजान्छ र? त्यो मन नपरे अर्को हेरौला, उता पारी गाँउको गोपे बुवाले पनि तेरै बारेमा कुरा गर्दै थिए। केटी रोजेर पाईन्छ एउटा नभए अर्को तर यसपाली त जसरी भए पनि विबाहा गर्नु पर्छ। गाँउघ्रर छरछिमेकका जो जसलाई भेटेपनी चर्चा सबभन्द पहीले मेरै विबाहको हुन्छ। साथी सँगी जिस्काउदै भन्छन होईन सिंङ जुरो पलाउने होईन अब त...

आए हुन्छ कहिलेकाही सताउन प्रियतमा तिम्रो मेरो मिलनको गीत गाउन प्रियतमा अझै धेरै गर्नु छ अप्ठ्यारा छन् जताततै बाँडौ आउ सुख दु:ख नलजाउन प्रियतमा सपना हाम्रो सगै जिउने साकार भाछ आज खुशी भई उज्यालो शिंर उठाउन प्रियतमा कुरा काट्ला जोरी पारी छरछिमेकले धेरै हाम्रो माया अजम्बरी नडराउन प्रियतमा भन्छन् गुनले मारेदेखी बैगुनीलाई पनि पश्चतापमा परी मन पलाउन प्रियतमा