संगम

रात छिप्पिदै छ आकाशमा ताराहरु उदाएनन आज हर्केले मधुरो दिंप पनि सल्काएन सल्काओस पनि कसरी? धर्तीलाई कम्पन गराउने आधिबेहरी उर्लिरहेको छ! त्यसैबेला, बाहिरबाट उठ् ढोका खोल ढोकामा ड्याङ्ग आवाज आउछ हिड् अब हामिसग के यी सब रातको आगमनले हो त? अबश्य होईन! एउटा प्रतिशोधको निक्रिष्ट उधाहरण आस्थाको मुना निमोठी फाल्ने कुचेष्टा मन भित्र धेरै त्रास डराइ डराइ लाग्छ पछि पछि निरही पशु समान उफ्! बादल पारीको गाँउतिर हजार कौतुहलता मनमा खेलाउदै भोलि बिहानीले कस्तो दिन बोकेर आउँला? निराश बन्छ जन्जिर भित्रको चरी जस्तै हिनता बोध गर्छ लडाइ हारेको सिंपाही जस्तै छटपटाउछ प्रसब पिडाले छटपटाएकी नारी जस्तै पर, नेपथ्यामा पनि कोहि रोइरहेको छ उसलाइ पनि मलाइ जस्तै गरिएको होला उसको पनि चित्कार सुन्ने कोहि छैनन होला उ पनि परिस्थितीजन्य बाध्यताको शिकार न होला यी आदि इत्यादी सोच्दै गन्तब्य बिहिन यात्रामा एक हुल बिबेक शुन्य भेडाहरुको पछि लागि रह्यो - लागिरह्यो कता कता?

अन्धकारमय रातलाई बिदाइ गर्दै सपनिलाई यथार्थतामा स्मरण गराउदै घामको सुनौलो किरणहरु सगै चराहरुको सुमधुर स्वरहरु सगै सबैलाई ब्युझाउदै नौलो दिनको शुरुवात बोकेर आउने तिमी बिहानी सबैमा उमंगको आशा बाड्दै नयाँ जोश र जागर छर्दै स्वर्णिम संसारको कल्पनामा प्रज्वलित दींप सल्काउदै जब तिम्रो आगमन हुन्छ समस्त जगत नतमस्तक भएर तिम्रो स्वागतार्थ ताली पिटिरहेको हुन्छ साँच्चै भन्ने हो भने तिमी कति महान छौ तिमी कति निडर छौ किनकी तिम्रो आगमनमा सम्पुर्णमा भय र त्रासको बाताबरण समाप्ती भएर जान्छ तिमी त आँखा हौ जसले संसार देखाइदिन्छ तिमी सबैको साहारा हौ, खुशि हौ त्यसैले तिम्रो अनुपस्थितिमा एक पल पनि कोहि रमाउन सक्दैन तिमी निश्चल छौ तिमी पवित्र छौ तिमी भित्र समानताको समभाब छ न्यायका प्रतिमुर्तीहरु छ तिमिले कसैको बिगार गर्न जानेकी छैनौ तिमी निष्कपट छौ,निर्दोष छौ तिमी सबैको आँखाको नानी सबैको भरोसाको केन्द्रबिन्दु तिमी बिहानी प्यारी बिहानी .

म भाग्दै छु आफ्नै जिन्दगी देखि नमजासग लखेटिरहेको छ यो जिन्दगीको चोटहरुले। भाग्दा भाग्दा थकित बनेर प्रेम,यौन,सम्बन्ध सबै गौण लागिरहदा फेरि इश्वरले अन्याए गरे बाबालाई सदाको लागि हामिबाट चुडेर। साँच्चै सन २०११ ले जिन्दगीलाई जोड्नै नमिल्ने गरि च्यात्यो,टुहुरो बनायो अझै बाँकी छ हेर्दै जाउ के के गरेर कसरी अस्ताउला यो निर्दयी बर्ष। धेरै दिन भयो ब्लगको भित्ता नपोतेको पनि लेख्ने बिषय बस्तु नभएर पनि होईन। धेरै कुरा मन भित्र हुदाहुदै पनि मनमा बिर्को लगाएर टुलुटुलु आफ्नै जिन्दगीको तमसा हेर्दै म कहीले भक्कानिएर रोए त कहीले पागलसरी खित्का छोडेर पेट बाउडिने गरी हाँसे पनि। धेरै पिडा हरु बीच पनि आज म अलिक खुशि नै छु किनकी करिब ५ बर्ष अगाडी हराएको डाएरी आज भेटिएको छ। बहिनि सुमित्रा श्रेष्ठ लाई हिर्दयदेखी धन्यबाद सुरक्षित रुपमा डायरि राखेर फिर्ता गरिदिनु भएकोमा। १० बर्षे जनयुद्धले चरम उत्कर्ष लिदै गर्दा तत्कालिन देउवा सरकारले २०५८ मंसिर ११ मा संकटकाल घोषणा गरेपछी देशले रगतको होली खेलेको थियो यहि परिबेशलाई समेट्दै त्यसबेला मनमा लहरिने भाबनाका शब्दहारहरु जे जस्ता थिए मेरा सानो मनले जे सोच्यो,जे देखे मेरा ...

. एकदम नै दयनिय अनुहार बनाएर मलाइ एकोहोरो हेरिरही म पनि निकै भाबुक भएछु सानो नानीलाई फकाएझै उनीलाई अगालोमा बेरेर कपाल सुमसुमाउदै सोधे तिमीलाई के भएको छ आजभोलि? मैले जिवनमा सबैभन्दा धेरै माया गरेको मान्छे तिमी। तिम्रो मायालाई म कहिल्यै बिर्सन सक्दिन। आजसम्म तिमिले मैले जे जे भने त्यो गर्यौ मैले जे चाह गरे त्यो तिमिले दिइरहेउ। हुनत तिमिले मेरा कुराहरु अब सुन्ने छैनौ होला तर पनि मलाई अझै तिमीमाथी ठुलो भरोसा छ। झुकेको शिर अलिक ठाडो पारेर निकै मायालु भाबमा मेरो नयन तिर हेरि। खोइ मलाई के भयो त्यतिबेला मैले नचाहेर पनि जिन्दगीमा ठुलो गल्ती गरे,मलाई थाहा थियो म हजुरको भैसकेको मान्छे तर नदीको बाढीले खिचेर बीचतिर लगेजस्तो म पनि उ प्रति निकै आकर्षित भएछु। म भित्र न उ प्रति कुनै चाह थियो,न म हजुरलाई बिर्सिएर सोच्नै नसक्ने गल्ती जिन्दगीमा गर्न सक्थे म त उ सामु धेरै दिन देखि पोख्न नपाएको हाम्रो प्रेमको कथा बाड्ने सोचमा हाजिर थिए तर संसारमा न म मात्र थिए न हजुर मात्र अरु धेरै पनि छन् भन्ने मैले सोच्दै सोचिन र त आज म हरेक पल तनाबभित्र बाँच्न बिबस छु। उनी डाको छोडेर रुन थालिन,उनकै छेउमा बसेर दुनियाँ यस...

तिमी छौ यो हिर्दयमा अह ढाट्या छैन बिश्वास गर कतै अर्को डोरी बाट्या छैन शंका कति नगरे निश्चल छ यो आत्मा गर्दैछु म साँचो कुरा आदर्श छाट्या छैन सम्झनी ताजै छ हाम्रो मिठो बाचा कसम बिर्सिएर तिमीलाई कुनै सिमा काट्या छैन तिमी सगै छौ र संसार जिते जस्तो लाग्छ यो मनको चोखो माया अरुसग साट्या छैन त्यहि छ आज पनि हिजो जहाँ थियो तिम्रै हो यो प्रबिण कतै फाट्या छैन

                                                                                                फेब्रुवरी १४,२०११ मुटुको धड्कन समिर! हुन त तपाइले मेरो पत्र प्रति कुनै टिप्पणी नगर्न आग्रह गर्नु भएको थियो तर पनि पत्र पढिसकेपछी यो चन्चल मनलाइ थुन्न सकिन अनी तपाईंको आग्रह बिपरती यो पत्र लेख्दै छु सक्नु हुन्छ भने मलाइ माफ गरिदिनु हवस! धेरै धेरै आभारी छु तपाई प्रति यसलाई पढ्ने अबसर दिनु भएकोमा। आफैले आफैलाई धिक्करे एकपटक भाब बिहोर भए अनी तपाईंको शुन्यता र निरसतालाई पटक्कै देख्न नचाहने म भित्र भित्रै जल्न पुगे किनभने...

पुरानो भत्काइ नयाँ थाल्ने कुरा कमरेडका ढुङ्गा पगाल्ने पानी बाल्ने कुरा कमरेडका सामन्ती संस्कार रुढिबादी समाजको जालो सदा सदाको लागि फाल्ने कुरा कमरेडका खोसेर लिने हो अधिकार मागेर पाइदैन निकै मीठा जनता उचाल्ने कुरा कमरेडका पाखा लगाइ क्रान्ति चल्दै छौ ढाटछेलमा हरायो बिकासको जग हाल्ने कुरा कमरेडका समभाब,सुशासन शान्तिको बिगुल फुक्दै भ्रष्टचार जरैदेखी उखाल्ने कुरा कमरेडका

जब राति हुन्छ अनि यादको ताँती हुन्छ मुटु ढुक्क फुल्छ मनमा नानाभाती हुन्छ आजभोलि सपनिमा बर्बराउने गर्छु अरे छामी हेर्यो यता उती दु:खेको छाती हुन्छ देखेपछी माया मोह नदेख्दा को हो को हो अब तिम्रो मेरो भेट नहुनुमै जाति हुन्छ धेरै थरी फूलहरु फुलेपनी बगैचामा यी नजरमा फूल्ने फूल सबै पाती हुन्छ खै यो पापी संसारमा कसको विश्वास गर्नु जानिजानि नियतले मान्छे घाती हुन्छ

कस्तो माया गर्यौ सानी कुनै आभाष छैन रित्याउदा आफूलाई अझै विश्वाश छैन आज भन्छु सबैकुरा भनि नजिक आउछु रुखो बोली बोल्छौ सधैं कति मिजास छैन फूल ठान्थे तिमीलाई ढुङ्गा रहिछौ भित्र खोजेकै हो चारैतिर कति सुबास छैन चपेटामा पर्दा प्रेम साढे सातको दशा खिस्स हाँस्छौ थाहा पाइ कति हतास छैन दु:ख दिदा अरुलाई कस्तो सन्तोष मिल्छ मरे पछि नर्क जाने पाप को त्रास छैन

देखाउनलाई हाँसेपनी जलेकै छ जिन्दगी गार्हो सार्हो जे परेनी चलेकै छ जिन्दगी कोही आफ्नो कोही पराइ पर्दाभित्र भ्रम तेरो मेरो दौडधुपले छलेकै छ जिन्दगी बाध्यताको जन्जिरभित्र तड्पदै पल पल समयले नेटो काट्दै ढलेकै छ जिन्दगी छाउदा शिशिर ओइलीएर पात झरेपनी बहार छाइ बशन्तमा फलेकै छ जिन्दगी गन्तब्य टाढा छ भन्थे हरेश खानु हुन्न यात्राबीचको सुस्केरामा गलेकै छ जिन्दगी

उज्वल सुन्दर क्षितिज देख्दै छु म हाम्रो प्रेमको नयाँ कथा लेख्दै छु म खुशि खुशि मात्र छ तिम्रो साथले सफलताको सिढीहरु टेक्दै छु म छुट्टै एउटा सुन्दर बस्ती बसाउने मीठा सपनाहरुले मन सेक्दै छु म समस्या छ जताततै हाम्राहरुमा आधा दु:ख तिमी आधा खेप्दै छु म अप्ठ्यारा जति आउन जिन्दगीमा पहाड बनी सारा बाधा छेक्दै छु म

तराई पहाड हिमालका गजल लेख साथी मँयुर डाँफे र मुनालका गजल लेख साथी आफ्नो भाषा आफ्नो भेष आफ्नो सस्क्रिती डम्फु सारङ्गी मादलका गजल लेख साथि प्रकृतिले भरिपुर्ण हाम्रो सुन्दर मातृभूमी नदी झरना फेवा तालका गजल लेख साथी चार जात र छत्तिसबर्णको साझा फूलबारी चौबन्दी दौरा सुरुवालका गजल लेख साथी

दुई मुटु एक गरि जोड्ने कुरा भाछ दुई बाटो एकै तिर मोड्ने कुरा भाछ जात पात सानो ठुलो हटाएर सारा हाम्रो प्रेम नमुना छोड्ने कुरा भाछ भित्र भित्र गुम्सिएको सारा खुशिलाई छताछुल्ल पार्न बाध फोड्ने कुरा भाछ अज्ञानता रुढिबादी समाजको जालो बिक्रिती बिसंगती तोड्ने कुरा भाछ मानबताको सुन्दर बिऊ उमार्नलाई अब सगै फूलबारी गोड्ने कुरा भाछ

यसमा उल्लेखित पात्रहरु सत्य घटनका काल्पनिक पात्र हुन। काठमान्डौ सम्मको यात्रा गर्नु थियो त्यो दिन करिब ३ घण्टाको बाटो न हो कुनै भवितब्य बीच बाटामा नपरे त्यसैले बिहानको खाना पछि मात्र यात्रा तय गर्ने निर्णय मैले गरेको थिए। यसपटक भान्जाको पनि बिद्यालय बिदा भएको कारण म सगै केही दिन काठमान्डौ घुम्न जाने मनसाय थियो उनको त्यसैले बिहानको खाना खाएर दिदीसग बिदा मागेर करिब २ बजे तिर हामीले यात्रा शुरु गर्यौ। बस चढ्ने ठाउमा पुग्नु पहिले करिब २0 मिनेटको पैदल यात्रा गर्नु पर्ने थियो। २0 मिनेटको पैदल यात्रा पछि हामी बस चढ्ने ठाउमा पुग्यौ। मैले बस रोके, बस बेसिशहरबाट आएको रहेछ। हामी बसमा चढेउ, हामी सगै अन्य २ बहिनीहरु पनि चढे उनिहरुसग मेरो सामान्य चिनाजानी पहिले देखि नै थियो त्यसमाथी हामी एउटै बिद्यालयका विद्यार्थी भलै म उनिहरु भन्दा ५-७ ब्याच सिनियर भएपनि त्यसमाथी भान्जा पनि त्यहि बिद्यालयका विद्यार्थी अनी एउटै गाँउले पनि। हामी( म र भान्जा) बसको अन्तिम सिटको देब्रे पट्टि झ्याल तर्फ बस्यौ भने सगै चढेका बहिनीहरु अली अगाडीको खाली सिट्मा बसे। बस अगाडी बढ्यो काठमान्डौ सगको दुरी घटाउदै। हाम्रो सिटको अगा...

आत्मिय निशा अबिरल अबिराम माया अटुट असिम सम्झना बादल बर्षा बीचको साउने झरी जस्तै निष्ठुरी र निर्दयी मनको रुखो कोसेली, मुटु दुखाइदिने घाऊ, पिडाको खानी, निरही मानिसले के नै दिन सक्छ र अरुलाई उही दु:ख, उही पिडा, उही बेदना अनी उही चित्कार त हो। चाहाना थिएन जलेको मन झन जलाउने तर पनि सकिन जब आखाभरी कसैको निरासता उर्लियो, बाटाभरी कसैको छाया अगाडी पछाडि लागिरह्यो,सम्झनाको मानसपटलमा यादको झङकारहरुले झकझकाइ रह्यो। भाबबिहोर हुँदै ब्यथा बल्झिए पछि तड्पिदै जान्छु मनको बाध छताछुल्ल भएर फुट्छ यही निर्दोषी शब्दहरु त छन् कोर्छु एउटा पत्र जतन गरेर पढ्नु। सम्बोधको कुन शब्दले बाधु,उही बिश्वास र अन्धबिश्वासको दिवाल भित्र रन्थनिएर जीवनको नयाँ मोडमा आएको अर्को एउटा सुनौलो अबसरलाई चाहेर वा नचाहेर भनु एकपटक गन्तब्यबिहिन दिशातिर निर्देषित गर्न लाग्दै छु। फेरि नसम्झ की बिगतमा मैले तिमिमाथी गर्ने व्यबहार र हाम्रो चोखो नाता कदापी भुलेको होईन र यो पनि नसम्झ की कोहि कसैको लागि सती जना पनि सक्दैन किनकी यहाँको चलन नै यस्तै बनेको छ जुन तिमिले देखाइसक्यौ। भनिन्छ नी जीवनमा कसैले कसैलाई पनि चिन्दैन भनेर आज मलाइ यही ...

धेरै दिन भयो मन बिचैनीले छटपटाएको कुनी किन हो धेरै पटक आफैले आफैलाई सोध्ने प्रयास पनि गरेको हो तर पनि सहि उत्तर पाउन सकिरहेको छैन। खासमा ब्यस्थता पनि छैन फुर्सद पनि छैन खोइ कुन हिसाबले यी दिनहरु बित्दैछन म आफैलाई पत्तो छैन। बेलुका बिछ्छयौनामा पुग्दा भोली गर्नु पर्ने कामको सुची तयार हुन्छ तर बिहान उठ्यो अर्कै हिसाबले दिन गुज्रन्छ बास्तबमा भन्नै पर्दा अब्यबस्थित ढंगले यी दिनहरु त्यसै दौडिरहेका छन्। भित्रै देखि केही लेख्छु आज त कुनै टासो ब्लगको भित्तामा भन्ने लाग्छ, शिर्षक पनि छान्छु, २-४ हरफ लेख्छु पनि तर त्यसपछी मेरा औंलाहरु किन किन keyboard का अक्षरहरु थिच्न लरबराउछन,मन शुन्य भएर आउछ शब्दहरुको ठेलामठेलले सोच्ने ढोकै बन्द गरिदिन्छ तर आज किन किन मेरा अन्तरइच्छा भित्र दबित असिमित चाहानाहरु भनौ वा गुनासोहरुको बाध फुट्दै छ बिचैनिममा छटपटाएको मनलाई सान्त्वना प्रदान गर्ने धेय राखेर यी शब्दका कुसुमहरु बुन्दै छु। दिन चलेकै छ,रात जसोतसो ढलेकै छ,मनभरी सुन्दर सपनाहरुले ठुला ठुला महलहरु सिर्जना गरेकै छ तर खोइ फिस्स मुस्कुराउने ओठहरु बन्दको बन्दै छन, जिन्दगीको क्षितिज एक झुल्का घामको रजस्वलामा लतपत...

 आलो घाऊमा नुन चुक नछर्कन परदेशी मिठो बचन बोल्दा मैले नझर्कन परदेशी एकान्तमा टोलाउछु पागल हुन्छु घरी घरी यादै याद नछोड्ने भो छाती चर्कन परदेशी दुनियाँको चलन हो नानाभाती कुरा काट्ने साँचो सत्य बुझ्नु पर्छ नतर्कन परदेशी बुढा बाबा बुढी आमा काखको सानी छोरी केही हुन्छकी अत्यास लाग्छ फर्कन परदेशी गैराबारी सेराखेत बाझै बस्यो यसपालि नी बिदेशको युरो डलर न-पर्खन परदेशी

बडादशै २०६७ को पावन अबसरमा देश बिदेशमा रहनु भएका सम्पुर्ण नेपाली जनहरुमा सुख,शान्ति,सम्ब्रिदी र सफलताको शुभकामना!

जुनेली रात जुनको हुन्छ हुदैन ताराको माया प्रिती एउटाको हुन्छ हुदैन साराको भन्थे म त जुग जाने माया लाउने हजुर लाइएछ माया अन्जानैमा अल्लारे पाराको सुखमा राख्ने खुशीले पाल्ने देखाई सपना भाको जति लुटेउ,चुटेउ म कर्म हाराको ठानेर आफ्नै गरेर विश्वास बेहोशी मै थिए पाइन पत्तो पासोको लागि थापेको चाराको (चारो) भत्कायौ घर डुबायौ जीवन आएर बैगुनी तिमीलाई लाग्छ श्राप मेरा आशुका धाराको

रेडियोमा गीत बजिरहेको थियो आओर लाईफ इज अ नोवेल अफ लभ म भने घन्टौदेखी पुतली बत्तीमा होमिए जस्तै यो कम्प्युटर को स्क्रीन अगाडी झुम्मिरहेको छु अझ पुतली जस्तो पनि के भन्नु उसको त त्यो उज्यालो एक झुल्कालाई नजिकैबाट चुम्बन गरेर आफ्नो चेतनालाई उकास्दै उही प्रति समर्पित हुँदै आफ्नो इहलिला समाप्त गर्ने स्वार्थले त्यसको  वरिपरि घुमिरहन्छ होला तर मेरा भने न कुनै स्वार्थ छ, न कुनै चेतनाले यो मस्तिष्क उचाल्ने उधेश्य छ म बिना स्वार्थ,बिना उधेश्य पनि बिकल्प रहित यो बाटोमा हिडिरहेको छु। हाइ मेरो profile मा कसैले सन्देश पठाउछ , हेल्लो मैले पनि सन्देश पठाइदिए। यो भर्चुवल वोर्ल्ड मा बिना चिनारी भनौ वा चिनारी लुकाएर कसैले सन्देश गर्दै छ जस्तो पनि लाग्यो सामान्य परिचय पश्चात उनले सोधिन तपाइलाई कुनै केटीले धोका दिए जस्तो छ? होईन- शायद यो उनको बाध्यता थियो होला धोका नै नभनी हालु। हामी बीच सन्देश साटासाट निरन्तर भयो यसबिच मैले जीवनको कुरा गरे उनले मृत्‍युको मैले आशा र बिश्वास को कुरा गरे उनले कायरता र घातको, मैले भबिश्य प्रति आशाबादी हुनुपर्छ भने, उनले भबिश्यलाई तिरस्कार गर्नुपर्छ भनिन , मैले प्रेमको कुर...